Begeleiding en verpleegkunde

Begeleiding op afstand is voor zowel jongeren als volwassenen en ouderen. Deze bewoners hebben allemaal een eigen appartement met badkamer en keuken. Ze zijn het liefst zo zelfstandig mogelijk. Meerdere keren per dag is er even contact. De een vraagt dan bijvoorbeeld hoe hij een taxi kan bestellen, een ander wil zijn hart luchten. Soms zal je een bewoner moeten motiveren tot contact om hem of haar te kunnen helpen.

Deze bewoners zijn verbaal sterk, maar hebben vaak ondersteuning nodig in hun emotionele ontwikkeling. Sommigen hebben daarnaast ook andere problematiek zoals autisme. De bewoners willen elkaar graag ontmoeten, maar zonder begeleiding kan dit tot conflicten leiden. Ze worstelen vaak met levensvragen, over relaties bijvoorbeeld. Een luisterend oor is dan heel belangrijk. Dagbesteding is een belangrijk onderdeel van de dag waar de bewoners vaak veel voldoening uit halen. Essentieel voor deze doelgroep zijn de sociale contacten, de gezelligheid, de grapjes en het gevoel dat ze iets nuttigs hebben gedaan.

Wat vraagt dat van jou?
Het is belangrijk dat je verbaal sterk bent en je de bewoners kan motiveren en coachen. De bewoners maken veel keuzes zelf en doen veel zelfstandig, maar jij stuurt soms bij en gebruikt motiverende gesprekstechnieken om iets voor elkaar te krijgen. Je zoekt samen met het team steeds naar een balans tussen zoveel mogelijk ruimte en zelfstandigheid voor de bewoners aan de ene kant en hun veiligheid/ welzijn aan de andere kant.

Sommige bewoners zoeken de randjes op en hebben ondersteuning nodig bij het maken van keuzes. Daarbij kan je denken aan de invulling van hun dag-nachtritme, het vormgeven van sociale relaties maar ook bijvoorbeeld aan persoonlijke hygiëne. Jij coacht de bewoners en hebt geduld. Je respecteert hun keuzes, geeft ze advies en bent er laagdrempelig voor ze wanneer ze jou nodig hebben.

Als medewerker heb je hier veel ruimte voor eigen initiatieven met de bewoners, zoals samen koken of naar buiten gaan.

Intensieve begeleiding is zowel voor kinderen, jongeren als volwassenen. Bij een aantal van deze bewoners duurt het even voor je hun vertrouwen hebt gewonnen, anderen vinden een nieuw gezicht wel interessant. Maar allemaal hebben ze behoefte aan een duidelijk afgebakende structuur; ze willen precies weten waar ze aan toe zijn. Onverwachte dingen leiden vaak tot stress en sommige van deze bewoners kunnen daar heftig op reageren.

Afhankelijk van het niveau worden er bij de communicatie ook picto’s, gebaren of ‘verwijzers’ gebruikt. Zo’n verwijzer kan bijvoorbeeld een handdoek zijn, zodat de bewoner weet dat hij zich af moet drogen. De ondersteuning, bijvoorbeeld bij de ADL, verschilt per persoon. Waar je deze cliënten blij mee maakt? Met honderd procent aandacht: samen lezen, naar het winkeltje gaan of een spelletje doen. Ook helpen bij het koken of – onder begeleiding – met de duofiets over het terrein rijden, vinden de meesten geweldig.

Wat vraagt dat van jou?
Bij deze bewoners stelt hun gedrag je voor de grootste uitdaging, maar jij kijkt verder dan dat gedrag. Jij kijkt naar onderliggende behoeften van de bewoners en ziet het wanneer de spanning bij hen oploopt. In verhitte situaties probeer jij te de-escaleren en blijf je rustig. Je staat stevig in je schoenen en bent heel duidelijk. Moeilijke beslissingen en gesprekken ga je niet uit de weg

Met deze groep bewoners is het nooit saai, de dag loopt vaak anders dan je had gepland. Jij houdt wel van een uitdaging en komt ook met creatieve oplossingen. Het geeft jou voldoening wanneer het je lukt de bewoner een ontspannen en fijne dag te laten ervaren.

Je werkt hier in een hecht team waarin iedereen voor elkaar klaarstaat. Jullie gaan voor elkaar door het vuur. Samen kijken jullie ook naar het eigen handelen en wat er een volgende keer beter kan. Jullie steken ook energie in het betrekken van de familie van de bewoners.

Ook al gaat het om kleine dingen, de zorgintensieve bewoner wil zoveel mogelijk zelf doen. Bijvoorbeeld zelf kleding voor die dag uitkiezen nadat hij uit bed geholpen en gedoucht is.
Of in het boek met pictogrammen aanwijzen of hij tv wil kijken of in de tuin wil zitten.
Verbale communicatie is met een deel van deze bewoners niet mogelijk. Zij hebben alternatieve vormen van communicatie nodig. Bij hen is het belangrijk om oogcontact te maken en goed te letten op gebaren en gezichtsuitdrukking. Zo’n bewoner leunt op de vaste begeleider. Die begrijpt immers het beste wat hij of zij duidelijk wil maken.

Sommige bewoners gaan naar de dagbesteding, bijvoorbeeld om te snoezelen. Er zijn ook bewoners die onder begeleiding in het winkeltje werken. Die zijn trots als ze iets verkocht hebben. Anderen krijgen dagbesteding in het gebouw zelf. Kralen uitzoeken, schilderen, een handmassage ondergaan, veel activiteiten zijn belevingsgericht. Waar bijna al deze bewoners blij van worden, is muziek. Meezingen met bekende liedjes, op een tamboerijn slaan… Zo bezig zijn is voor de meesten echt een feestje.

Wat vraagt dat van jou?
Deze bewoners hebben veel zorg nodig. Jij bent fysiek in staat hen die zorg te bieden en je hebt een zorgend karakter. Je kan goed signalen lezen en probeert steeds te begrijpen wat een bewoner wil, ook als hij of zij niet kan praten. Bij de bewoners probeer je kleine successen te boeken in hun zelfstandigheid. Maar je kan ook omgaan met bewoners die steeds verder achteruit gaan.

Je vindt het mooi om te zien dat kleine dingen veel betekenen voor de bewoners. Je waardeert ook de kleine gebaren van de bewoners, zoals een kleine lach of dat iemand even contact met je maakt. Zelf ben je geduldig en bied je de bewoners uitdaging op hun eigen niveau, bijvoorbeeld door hen iets nieuws te laten voelen, horen, ruiken of proeven.

De arts komt geregeld langs op de afdeling en je stemt ook veel af met paramedici. Je helpt de cliënten bij hun oefeningen en zorgt dat de instructies van de artsen en paramedici worden opgevolgd. Je hebt ook oog voor preventie, bijv. van doorligwonden. Ook steek je energie in het betrekken van de familie van de bewoners.

Het ene kind heeft begeleiding nodig bij het oplossen van een conflict, een ander hulp bij het eten. Er zijn ook bewoners die behoed moeten worden voor te veel prikkels. Hoe verschillend deze kinderen en jongeren ook zijn, ze willen zich allemaal graag ontwikkelen. Sommigen gaan naar school, anderen naar de dagbesteding. Het leren gaat door als ze uit school zijn. Ze leren bijvoorbeeld door samen spelletjes te doen met anderen of leren hoe ze zelfstandig hun kamer kunnen opruimen. Soms is daar een pictogram of foto bij nodig.
‘Kijk, zo ziet een opgeruimde kamer eruit.’ Leren koken kan ook een doel zijn. ‘Wat heb je daarvoor nodig? En hoe nodig je iemand uit om mee te eten?’

De cliënten hebben veel contact met hun ouders, die zijn belangrijk in hun leven. Buitenspelen is bij een aantal kinderen favoriet. Omdat ze geen gevaar zien, is er wel toezicht nodig. Soms gaan ze – onder begeleiding – met een klein groepje het terrein af, eropuit met de duofiets of bijvoorbeeld een picknickmand. Ze vinden het super om de wereld te ontdekken.

Wat vraagt dat van jou?
Jij geeft de kinderen ruimte om zelf dingen te ontdekken en helpt ze de dingen te leren die ze nog niet kunnen. Zelf geef je het goede voorbeeld en ben je communicatief vaardig en tactvol. Je hebt oog voor de individuele behoeften van ieder kind. Sommige kinderen gaan helaas achteruit in hun gezondheid of ontwikkeling. Dat is moeilijk en verdrietig, maar jij maakt er het beste van.

Jij begrijpt hoe belangrijk de ouders zijn voor het kind en andersom. Je hebt nauw contact met de ouders en deelt met hen dagelijks berichtjes en foto’s van het kind. Onderstromen voel jij aan en ook moeilijke dingen maak jij bespreekbaar.

Samen met het team creëer je een huislijke sfeer en trekken jullie één lijn. Jullie stemmen alles samen goed af en vormen een hecht team.

Voor al deze bewoners geldt dat ze erg graag de regie over hun eigen leven willen. Maar de een is daar verder in dan de ander. De meeste bewoners wonen in groepsverband en hebben ondersteuning nodig bij dagelijkse dingen zoals douchen en aankleden. Soms willen ze zelf een eitje koken of de was doen. Dat leren ze dan aan de hand van een stappenplan. Veel van deze bewoners vinden het erg gezellig om in de groep te zijn: samen een spelletje doen, knutselen, onder begeleiding naar de speeltuin of een kijkje nemen bij de manege

Sommige bewoners wonen in een eigen aanleunappartement, er zijn bewoners die zelfstandig eropuit gaan. De begeleider komt in principe als de bewoner daar behoefte aan heeft. Bij zo’n bewoner is de begeleiding gericht op werk of leren, maar beter voor jezelf opkomen of zelf de financiën leren doen, kan ook een doel zijn.

Wat vraagt dat van jou?
Jij kijkt naar wat een bewoner drijft en gelukkig maakt en helpt de bewoner dat zelf ook te ontdekken. Bij deze bewoners zie jij altijd kabbelt het leven vaak rustig voort, maar jij ziet ruimte voor ontwikkeling. Dat kan in alle levensdomeinen zijn. Je streeft naar een goede balans tussen die domeinen en ziet altijd mogelijkheden. De ene bewoner help je om sociale contacten te leggen en onderhouden, de andere bewoner leer je zelf op te ruimen. Vaak gaat het in kleine stapjes en jij hebt dan ook geduld.

Jij brengt gezelligheid en de bewoners vinden het fijn dat jij er bent. Jij brengt de bewoners ook in contact met elkaar. Je kan goed zelfstandig werken, maar hebt ook goede afstemming met het team. Je steekt ook energie in het betrekken van de familie van de bewoners.