Kimberly - begeleider C
“Het is een fijne werkomgeving dankzij de collega’s en bewoners. Ongeacht rol of positie: we zijn allemaal gelijkwaardig, want we hebben állemaal een belangrijke taak.”
Kimberly kwam ruim 15 jaar terug ‘bij toeval’ bij SEIN terecht. Ze werkt als begeleider C. “Onze bewoners zijn op leeftijd en hebben allemaal epilepsie en een meervoudige beperking náást de reguliere zaken die bij het ouder worden komen kijken. Daarom bieden we ze intensieve verzorging en belevingsgerichte begeleiding. Dat ze op leeftijd zijn maakt het voor mij extra waardevol: je helpt ze bij deze laatste levensfase.”
‘Als 16-jarige kwam ik binnen met nul ervaring’
Kimberly wilde van haar opleiding Sociaal Pedagogisch Werk overstappen naar de opleiding verpleegkundige, maar die bleek helaas vol. “Toen hoorde ik ruim 15 jaar geleden dat SEIN ging startten met een nieuwe opleiding kreeg ik daar de laatst beschikbare plek. Als 16-jarige kwam ik binnen met nul ervaring en ben nooit meer weggegaan. En dat zie ik ook bij de stagiaires die ik begeleid. Ze droomden van een baan ergens anders en willen uiteindelijk bij ons blijven. Dat zegt genoeg toch! Ik kan het iedereen aanraden om gewoon eens een dagje mee te lopen, ik weet zeker dat je snel verkocht bent!”
‘We hebben állemaal een belangrijke taak’
Binnen SEIN werkte Kimberly met verschillende doelgroepen en op verschillende afdelingen “Waar ik nu zit, is al even mijn vaste stek. Het is een fijne werkomgeving dankzij de collega’s en bewoners. Echt een warm bad. Kan er iets beter, dan spreken we elkaar daar op aan. Hebben we hulp nodig, dan vragen we dat en er wordt bijgesprongen. Ongeacht rol of positie: we zijn allemaal gelijkwaardig, want we hebben állemaal een belangrijke taak. Het is een geoliede machine. Nieuwe collega’s worden snel in het team opgenomen en stagiaires begeleiden we graag. Zie je ze de eerste keer nog onwennig met een washand staan, na twee maanden wassen ze een bewoner volledig zelfstandig iemand. Die ontwikkeling blijft mooi om te zien.”
SEIN geeft ruimte
SEIN geeft je écht ruimte om te groeien. Zo mocht ik een mooie opleiding doen, de LACCS-opleiding, waarbij je je nog meer verdiept in het bijdragen aan een zo goed mogelijk leven van de client. Continu kijk je naar waaraan zij behoefte hebben. Voor de een is dat knutselen, de ander vindt het heerlijk om in een warm sopje af te wassen en vrijwel allemaal zijn ze gek van muziek. De muziekagoog komt daarom wekelijks langs. Non-verbale communicatie is enorm belangrijk. Observeren, doorvragen, de vraag achter de vraag uitvinden. Om een voorbeeld te geven: iemand is zichtbaar grieperig. Als je deze bewoner vraagt hoe het gaat, krijg je als antwoord ‘heel goed’. Daar moet je doorheen prikken. Dát maakt dat je échte behoeften van bewoners kunt achterhalen en hiermee geef je op jouw beurt de bewoner ruimte. Je bent een gast in hun huis. Dit vraagt om flexibiliteit, mensenkennis en vooral de drive om je voor hen in te zetten. Zo vind ik het belangrijk dat er ruimte blijft voor spontane acties. Een bewoner wilde laatst na het bezoek aan het ziekenhuis met mij daar lunchen. Een ziekenhuisbezoek kost daardoor meer tijd, maar voor de client was het heel waardevol. Die ruimte pak ik graag!”